‘We hebben een goed hart voor u!’

Deze mededeling betekende eind 2004 de start van een nieuw leven. Eind 2004 onderging ik namelijk in het UZA in Antwerpen een harttransplantatie. Een zwarte bladzijde kon worden omgeslagen.

In mijn dagboek treft u een verslag aan van dat nieuwe leven. Doel: mensen in vergelijkbare situaties te bemoedigen en mensen te inspireren donor te worden. Dat is ook te lezen in mijn twee boeken, die ik daarover schreef:

• Hartzeer, ingrijpende gevolgen van een aangeboren hartafwijking
• Mijn harttransplantatie, een onbetaalbaar geschenk.

Sinds de transplantatie kan en doe ik alles wat bij mijn leeftijd past. Op velerlei terreinen ben ik actief.  Ik geef lezingen over windmolens, ben voorlichter voor de hartstichting geweest,  maak deel uit van de fotoclub van de heemkundevereniging, ik loop hard, ik maak verre en lange wandelingen. Wat voor anderen al snel weer normaal was,  blijft voor mij een wonder. Wie had destijds kunnen denken dat dit allemaal nog ooit mogelijk zou zijn voor me. Een transplantatie moeten ondergaan is geen sinecure. Het vergt niet alleen van jou als patiënt maar meer nog van je naasten enorm veel wilskracht. Maar bij verreweg de meesten betekent het tevens een start van een kwalitatief veel beter leven. ‘We zijn geluksvogels”, heb ik weleens gezegd. Want met het veel te grote tekort aan donorharten (en andere organen) komt voor veel mensen op de wachtlijst de redding helaas te laat. Overtuig u onder meer met deze site van het nut van donor zijn!!